Sonbahar Sözleri
Bir ölüm vefalı, bir de sonbahar.
Eylül bir ay değil, bir aylık ayrı bir mevsim.
Her sonbahar bir gözyaşı ile başlar.
Ve bir sonbahar daha geçiyor ömrümüzden.
Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç.
Sonbaharda gelen rüzgarlar sevgiyi bize getirir.
Fani ömür biter, bir uzun sonbahar olur.
Soğuğun iliğimize işlemesi ile keyfimiz yerine gelir
Sonbahar rüzgarı bizi yeniliklere götürür.
Huzur ve mutluluğun saklandığı mevsimdir sonbahar.
Serinlik her zaman insana sevmesini öğretir.
Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan. Bahaneydi sonbahar.
Sonbahar yılın son sevgi dolu gülümsemesidir.
Her gönül insanı yemiştir, ömründe birkaç kez, Eylül‘ün tokadını.
Sonbahar ile gelen neşe ve keyif insanlara huzur verir.
Huzur ve aşk istiyorsak, sonbaharda yeni limana yelken açmalıyız.
Eylül toparlandı gitti işte. Ekim filan da gider bu gidişle.
Hayat, sonbahardaki çıtırdayan yapraklardan sonra yeniden başlar.
Sonbahar her yaprağın çiçeğe dönüştüğü bir mevsimdir.
Yusuf’un yüzüne esen sonbahar rüzgârlarıydı, onun sevgisi Allah sevgisiydi.
Dedim ya, Eylül‘dü. Savruluşu bundandı kimsesizliğimin.
Özlemek sonbahara benzer, insanlar özler ama içinden serin rüzgârlar eser.
Ah burada olsan, çok güzel hala, İstanbul’da sonbahar…
Oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor usul usul, adım sonbahar.
Sonbaharın diğer mevsimlerden daha fazla altını vardır.
İçimde sonbahar, çevremde sonbahar… Hep birlik olmuşlar, sanki bizi ayırıyorlar.
Yine geldi sonbahar döküldü yapraklar, kalbim gibi yere.
Yaşam insanlara bir şeyler sunar, sonbahar ise sunulanlardan insanların faydalanmasını sağlar
Onu neden sevdiğimi bir türlü anlamıyor. Ağzı temmuz sıcağı, bakışları sonbahar…
Ve neylersin mevsim sonbahar işte; yaprak nasıl düşerse, gözyaşı da öyle düşer bu mevsimde.
Kül mavinin yanına sarı gelirse sonbahar, sen benim yanıma gelirsen kıyamet olur.
Baharda havalar kuru giderse mahsul bol olur; son baharda da aynı havalar olursa mahsul olmaz.
Yüreklere düşen sevgi ısıtır aslında, yaz yağmurların sonu ile insanlar keyfe ulaşır.
Sana dökülen gözyaşlarını. Bir sonbahar kurumaz hiç kaldırımlar, belki anarsın. Hep nemli gözlerimi…
Bakmayın mevsimlerden sonbahar, aylardan kasım oluşuna. Benim kapım hep aralık.
Hatıran sormaz nasıl halim? Her gece nöbet yazar. Görmedim ben başka mevsim, burada her gün sonbahar.
Seversem eğer sonbaharda severim, sevginin sıcaklığı en güzel o zamanda hissedilir.
Sonbahar güneşi gibisin bahtı figan. lşıldıyorsun ama ısıtmıyorsun. Gösteriyorsun ama hissedilmiyorsun!
Suya attığın tükürüğün suyun üstünde yüzüyor ise hava güzel, batarsa yağmurlu olur.
Sonbaharda çiçeklerden bahsetmek iyi gelir. İnsanın içini ilkbaharmış gibi ümitle doldurur. Paulo Coelho
Bahar doğmak, yaz olgunlaşmak, sonbahar ihtiyarlık, kış ise ölümdür, ölüm. Şair Meşru
Sonbahar -ki acının değişmez dipnotudur. Sesinin solgun göğünde, küçük bir yıldızla bir harfi tutuşturur.
Gözlerin mi daldı yoksa sıkıldın mı sorulardan? Hiç geçmez mi gözlerinden bu sonbahar.
Yeni yapraklar çıkabilsin diye eski yaprakları temizler hüzün. Üzülme, sonbahar serttir ama sonu aydınlıktır.
Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi, Eylül diyorsun, tam da orada başlıyor ayrılık.
Derdi nedir bu sonbaharın, neden soldurur gülleri, nerden bulur bu insanlar ben mutsuzken gülünecek şeyleri.
Belki bir sonbahar hatırlatır beni sana. Yapraklar koparken dalından bir bir, O apansız kopuşumuzu hatırlarsın.
