Bu yaz, bizimdir Mümtaz, her deliliği yaparız. Yaşamak, başkaları tarafından muhasara altına alınmak, yavaş yavaş boğulmaktı. Ateş gibi; fakirlik insanı güzelleştirir ve asilleştirir. Fakat sefalet hoyratlaştırır; ruhen sefil eder. İnsanda insanı öldürür. Sokrat, akıllı...
Bir daha beni sevdiğini söyleme! Neden biliyor musun? Çünkü yine inanırım. Annem gözyaşları için ekmek kırıntısı gibi değerlidir derdi. Üstüne basıp geçenlerin çarpılışını görmek için bekliyorum seni. Artık hayallerim suya düşecek diye kaygılanmıyorum. Çünkü...
Neden giden sen olurken, hoşça kalan yine sen oluyordun? Zordur çünkü gözlerinin rengini yaşlarla unutmak. Bunu giden bilmez, kalan bilir ancak. Sahi, kaç kuruş eder ki bir aşkta hiç olmak? Kaç mutluluk tablosu eskitmek...
Şiir canlı bir organizmadır. Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı. Sigaranın şiirle alakası yok. Lisedeyken herkes gibi ben de sigara içerdim. Sonra baktım sigara içerken kafam...
Bana göre yapılmamış benim için düzenlenmemiş bir dünyada yaşıyorum, doğru… Değil mi ki kimse, yaşamın “inceliklerden örülmüş bir ağ” olduğuna inanmıyordu! Bu çocukluğun var ya, hiç yitirme onu, bazıları yitirmezler. Sen öyle bir çocuğa...
Unutmayacağım. Sana en çok ihtiyacım olduğu anda beni görmezden gelişini. Ömrüme ömür diye kattığım sen. Rabbim sevsin seni, zirâ ben vazgeçtim. Papatyalar ölmez bayım. Papatyaları öldürürler. Aslında ben seni olduğun gibi kabul ederim de;...
Artık sigarayı günde üç pakete çıkardım. Olsun gözüm olsun. Ne olacaksa olsun! Dibine vurmuş gecelerden geldim, yalanım yok. Bir cebimde küfür, bir cebimde çocuklara şekerle yaşadım. Hepinizin gurbetindeyim şimdi. Kırmızı rujlu sokakların, aşağılık pazarlıkların,...
Bazı anlarda cesaretim kırılıveriyor. Bir uçurtmaya gözlerimi ayırmadan uzunca bir süre bakabilecek cesareti bile bulamıyorum kendimde. Bu da geçer. Bu da geçecek. Bu da geçmeli. Bu da geçsin yâ hu! Bir insana hiç söylenmemesi...
Kelimelerin kötü yanı, kendimizi başkalarına anlatabileceğimiz ve başkalarının söylediklerini anlayabileceğimiz hissini uyandırmalarıdır. Fakat dönüp kaderimizle yüzleştiğimizde yetmediklerini görürüz. Kimin her şeye gücü yeter, bilir misiniz? Çocukların. Çocuk güvensizliği, korkuyu bilmez, kendi gücüne inanır ve...
Bunun nasıl bir şey olduğunu, nasıl ölündüğünü bilseydim keşke! Ama korkunç bir şey, bilemiyorum. Yaşamak istediğim tek hafızadan çoktan silinmiştim bile! Manevi bir acının yanında fiziki acının ne önemi var ? Etrafımdaki her şey...
Cinsel kimlikle ilgili özgürlük ve kurtuluş, hiçbir kimlik, model ve imaja uymamakla mümkün olabilir ancak. “Model” İçimizdedir ve ne kadar insan varsa o kadar da model, hatta her birimizin bin bir çeşit modeli vardır....
Kardeşin, kardeşi vurması kabul edilemez. Kazanmaktan çok haklı olmak, güçlünün değil, kaybedenin yanında, mazlumla birlikte olmak. Şimdi tam da öyleydik işte. Ve bu durum huzur veriyordu bana. Bazen beklemeyi bilmek en büyük erdemdir....
